تشدید قوانین ضد پناهجویی در بریتانیا
دولت انگلستان درچند سال گذشته قوانین ضد پناهجویی خود را تشدید کرده است. سیاستی که دولت های آمریکا و استرالیا و اتحادیه اروپا نیز اتخاذ کرده اند. سیاست جلوگیری از حرکت پناهجویان از ترکیه و یونان بسمت اتحادیه اروپا و کشیدن دیوار و استقرار ارتش مسلح در مرزهای کشورهای بالکان و مجارستان و جلوگیری از حرکت پناهجویان از فرانسه به انگلستان با قایق های بادی، اسیرکردن و برده فروشی فیزیکی و جنسی در لیبی قادر به جلوگیری ازموج ادامه دار پناهجویان بسمت اروپا نشده است. چرا که ریشه و معضل پناهجویی با سخت گیری ها وایجاد موانع و دیوارها حل نمی شود. تشدید سیاست های فاشیستی تنها باعث افزایش جان باختن پناهجویان با گذر از مسیر های پرخطرتر بود. بیابانها، جنگلها، دریاها و اقیانوسها محل دفن هزاران پناهجو که از جنگ، فقر و یا مخالفت با رژیم های دیکتاتوری گریخته اند، گشته ست.
دولت انگلستان که سال ها تهدید به الگوبرداری از برخوردهای شدیدا فاشیستی استرالیا با پناهجویان می کرد، به پای عملی کردن این سیاست رفته است. استرالیا از سالها پیش پناهجویان را در جزایر دور افتاده، دور از اجتماع با کمترین امکانات پزشکی و رفاهی اسکان می دهد. این اردوگاه هها هیچ فرقی با زندان ها و شکنجه گاههایی که بسیاری از پناهجویان جهت حفظ جان خود از آن فرار کرده بودند. ندارند. نگهبانان این اردوگاهها عموما عناصر ضد خارجی سفید پوست اند که برخی از آنان پناهجویان را دائما مورد اهانت و تحقیر و خشونت قرار می دهند. شرایط پناهجویان با چنین برخوردهایی به مراتب وخیم تر شده و باعث خود آزاری و خودکشی گشته است.
به گفته روزنامه ایندیپندنت دولت بریتانیا تلاش کرد تا پناهجویان را به جزایر بسیار دور افتاده تحت حاکمیت انگلستان بفرستد که بدلایلی ناموفق بوده و این سیاست را فعلا به تعویق انداخته است. اما در حال حاضر همین روش را در داخل بریتانیا بکار می برند. آنها با تبدیل پادگانهای متروکه و کلنگی به کمپ پناهجویی چنین سیاستی را جلو می برند. هم زمان با دیپورت پناهجویان به اولین جایی که اثر انگشت داده اند را نیز به اجرا گذاشته اند. تا چندی پیش یونان و مجارستان به علت نا امن بودن، پناهجویان به آن ها برگردانده نمی شدند. اما این سیاست تغییر کرده و کل جهان امن اعلام گشته است.
روز29 ژانویه پادگان متروکه نپییر در کنت جائی که محل استقرار 400 نفر پناهجوست (فریاد اعتراض پناهجویان اردوگاه نپییر در انگلستان: ما جانی نیستیم) طعمه حریق شد.
8 ماشین آتش نشانی جهت مهار آتش به اردوگاه روانه شدند بنابه گفته پناهجویان بخش هایی از ساختمان ها بویژه سقف آنها در حین آتش سوزی فرو ریخت. در زمان آتش سوزی مسئولین امنیتی کارکنان اردوگاه و خدمه فرار کردند و پناهجویان در میان دود غلیظ بدون امکانات به خارج از اردوگاه فرار کردند. پلیس محل در حال بررسی علل این آتش سوزی است اما وزیر کشور پرِتی پاتِل (priti Patel) بدون ارائه هیچ مدرک و سندی آتش سوزی را عمدی و پناهجویان را متهم به آتش زدن اردوگاه کرده و از مقامات پلیس خواسته تا حداکثر شدت عمل و مجازات را در ارتباط با مسببین این آتش سوزی انجام دهد. وزیر کشور پناهجویان را به آتش زدن اموال عمومی، خرابکاری و تهدید کارکنان اردوگاه متهم کرده که این “زیان ها را مردمی که مالیات می دهند، باید بپردازند” . او قبلا نیز اعلام کرده بود که خود پناهجویان با عدم رعایت مقررات بهداشتی و قرنطینه و فاصله اجتماعی باعث شیوع کرونا گشته اند. این خلاف واقعیت است. پناهجویان جهت حفظ بیماران کرونایی- بدون هیچ مداوای پزشکی شبها در حیاط یخبندان اردوگاه می خوابند. بقول کلِرموسلی Claire Mosley بنیانگذار انجمن “حمایت برای کاله” care 4 Calais ” وزیر کشور ی که مردم عادی را زمانی که حقایق مرتبط با حادثه آتش سوزی هنوز روشن نگشته محکوم و سرزنش می کند، بسیار شوک آور و آزار دهنده است. چنین برخوردی بیانگر آن است که یک وزیر بلند پایه حکومت به سطح یک شایعه پراکن نزول کرده است… او باید از خود خجالت بکشد.”
طبق قوانین جدید دولت می تواند پناهجویان را در چنین اردوگاههایی به مدت طولانی بدون جواب، بدون حق استفاده از موکل … نگهدارند. هدف آنها فشار بیش از حد به مقصد رسیدگان” است تا درس عبرتی برای آنانی باشد که قصد فرار جهت حفظ جان خود را کرده اند. این سیاست در میان عواقب زیانبار گوناگونش باعث ایجاد اختلالات روحی روانی در میان پناهجویان می شود که دولت از آن ناآگاه نیست. این سیاستی ضد انسانی است و نباید در مقابل آن سکوت کرد صدای اعتراض علیه این سیاست ها را بلند کنیم.