فریاد اعتراض پناهجویان اردوگاه نپیر در انگلستان:ما جانی نیستیم ….

شرایط نامناسب پناهجویان و گستردگی کرونا :

پادگان نظامی متروکی  به نام نپییر (Napier) در شهر فولکستون  Folkston انگلستان که در 80 مایلی جنوب شرق لندن و در نزدیکی کانال مانش قرار دارد و در دوران جنگ جهانی دوم از آن استفاده می شد اینک مبدل به اردوگاه پناهجویانی گشته است که خود را با قایق از طریق کانال مانش به انگلستان می رسانند. این پادگان نظامی توسط سیم های خاردار و مامورین امنیتی از درون و بیرون محاصره شده  و تحت نوعی حکومت نظامی قرار دارد. یک  شرکت خصوصی به نام کلییرسپرینگز ) (Clearsprings مسئول اداره این اردوگاه   است. پناهجویان حق سخن در مورد مسایل درون اردوگاه را با هیچ کس ندارند و تهدید شده اند که در صورت نقض آن مورد پیگرد قانونی قرار  خواهند گرفت.

این اردوگاه شامل 16 بلوک است که 12 بلوک آن عمومی است و در هر بلوک 28 نفر بدون هیچ دیواری با هم زندگی می کنند. برای 34 نفر تنها یک دوش وجود دارد و روزانه 3 بار همگی در صف غذا بسر می برند.   کل پناهجویان در یک سالن غذا می خورند. سطح بهداشت بسیار پایین است و امکانات پزشکی نزدیک به صفر است.

وزارت کشور در زمان بازگشایی این اردوگاه اعلام کرده بود که آن را مطابق با استاندارد های لازم و با رعایت مقررات بهداشتی کرونا آماده کرده است اما  این ادعا با واقعیت فاصله بسیار زیادی دارد. !

تعداد 400 نفر پناهجو از کشورهای مختلف از جمله افغانستان، ایران، آفریقا و دیگر نقاط دنیا  در این اردوگاه بازداشت شده اند. اوایل ژانویه تعداد مبتلایان به کرونا 2 نفر بود، 20 ژانویه این تعداد به 120 نفر رسید و نتایج آزمایشات بسیاری از پناهجویان هنوز اعلام نگشته است. احتمال می رود که 50 درصد پناهجویان به کرونا مبتلا  شده باشند و اگر چنین روند و برخوردی از جانب مقامات ادامه یابد، کل پناهجویان متبلا خواهند شد.!

زمانی که فقط دو نفر در این کمپ مبتلا بودند، به آنها گفته شد که خود را ایزوله کنند و به آنها چند قرص پاراستمول داده شد. اما امکان ایزوله شدن تحت چنین شرایط زندگی اجتماعی غیر ممکن است و همزمان مقامات دولتی به دروغ پناهجویان را متهم به عدم رعایت اقدامات پیشگیری کرده اند.

بسیاری از پناهجویان قبل از رسیدن به این اردوگاه ها به علت فرار از مرگ ، زندان شکنجه و پیگردهای متعدد دچار امراض مختلف روحی روانی بوده و به همین علت سیستم ایمنی آنها دچار اختلال گشته اند.

در مسیر راه گاه سختی های باورنکردنی را تحمل کرده اند. آنها  نیاز مبرم دارند که تحت درمان و از نظر روانی تحت محافظت قرار گیرند. بازداشت این افراد در این اردوگاهها آنهم به مدت طولانی اوضاع روانی پناهجویان را بی ثبات کرده و می تواند به عامل مهمی در خودکشی آنان مبدل شود. در واقع ما با یک بحرانی انسانی مواجهیم.

اما نه تنها چنین درمانی در این اردوگاه در کار نیست بلکه اوضاع حاکم بر آن  و دیگر اردوگاه های مشابه در بریتانیا، همانند اردوگاههایی که در ولز و یا  بازداشتگاه هانزلو Hounslow)) که در فاصله نزدیکی از فرودگاه  هیترو در لندن قرار دارد  به گونه ای است که  پناهجویان را به پرتگاه خودکشی کشانده است. خودکشی در اردوگاه نپییر کم کم به یک امر عادی مبدل می شود . 22 نفر از کسانی که قبلا دست به خودکشی زده اند تحت نظارت جلوگیری از خودکشی مجدد قرار گرفته اند.

فریاد پناهجویان از طریق اعتصاب غذا، تظاهراتها و صدور اعلامیه بسیاری از مردم محل و سازمانهای پناهجویان را به خود جلب کرده و به عکس العمل واداشته است. روزنامه های محلی و سراسری را مجبور ساخته است  اوضاع غیر قابل تحمل و ضد انسانی حاکم بر این اردوگاه نظامی  را مطرح سازند. ( گاردین ، دیلی میل ، و روزنامه محلی کنت لایو از تاریخ 20 ژانویه تا 26 ژانویه مقالات متعددی در این مورد مورد نشر کردند. )

اطلاعیه افشاگرانه پناهجویان با عنوان ” نامه سرگشاده به مردم انگلستان با امضاء بیش از 200 پناهجوی این اردوگاه منتشر یافت سانسور و دروغهای مقامات دولتی و کمپانی مسئول این اردوگاه کلییر سپرینگ را افشاء نموده و از مردم خواسته است تا به صدای اعتراض آنها مبدل گردند.  نامه سرگشاده همچنین می نویسد که ” … ما را بدون آنکه بدانیم جرم مان چیست در بدترین شرایط و در بازداشتگاه نگه داشته اند . با ما همچون زندانیان جنایتکار برخورد کرده از حق داشتن وکیل محروم و اینکه تا چه مدت در بازداشتگاه خواهیم بود بی خبریم…. ما جانی نیستیم. در میان ما بسیاری پرستار، معلم، مهندس و افراد تحصیل کرده بسیاری موجودند… ما برای نجات جان خود و فرار از دستگیری و پیگردها به اینجا آمده ایم. اما آنچه در اینجا نسیب ما شده، بازداشت در محدوده سیم خاردار کشیده شده دور اردوگاه نظامی با نگهبانان امنیتی است… ما مستحق چنین رفتاری نیستیم.”

بدنبال اعتراضات ممتد و افشاگریهای پناهجویان از آینده خود و شرایط “غیر قابل تحمل و نامناسب با شرایط کرونا” مردم منطقه و برخی سازمانهای خیریه ای در پشتیبانی از پناهجویان فعال گشته و خواهان بسته شدن فوری این اردوگاه و اردوگاههای مشابه در ولز   و بازداشتگاه هانزلو  گشته اند. این سازمانها همچنین فراخوانی جهت امضاء و پشتیبانی عمومی داده اند که تا کنون بیش از 10 هزار نفر جهت بستن این اردوگاه ها آنرا امضاء کرده کرده اند . این تشکلات از مردم خواسته اند به صدای پناهجویان مبدل شده و به هر شکل ممکن اعتراض نمایند.

در سال جاری ماه ژانویه 2021 تاکنون 206 نفر از طریق کانال مانش به انگلستان آمده اند، در سال 2020 کل تعدادی که با قایق به این کشور آمدند. 417 نفر بوده اند.( 21 ژانویه – کنت لایو)

این اردوگاههای غیر بهداشتی و زندگی در آنها بسیار خطرناک است. آنها باید قبل از بروز تراژدی انسانی و وحشتناک بسته شوند. زندگی اجباری در شرایط پرازدحام … و غیر بهداشتی و عدم امکان اجرای قرنطینه و فاصله اجتماعی شرایطی به مراتب بدتر از زندان ایجاد نموده است. شرایطی را که مسئولین برای پناهجویان آفریده اند در نتیجه مرزهایی است که مردم را از هم جدا می کند. این مرزها تنها به منظور حفظ منافع سیستم سرمایه داری و بقیه سیستمهای استثماری است . توده های مردم به این مرزها احتیاجی ندارند. جهانی بدون مرز خواسته مردم آگاه و مترقی در دنیاست. همان گونه که مردم محل  در دفاعی از پناهجویان آگاهانه برپرچم خود نوشته بودند ” به پناهجویان خوش آمد می گوییم” ما نیزهم صدا با پناهجویان و کلیه معترضین و فعالین خواستار بسته شدن این اردوگاه و آزادی پناهجویان می باشیم.

مبارزه برای جهانی بدون مرز (افغانستان – ایران)

31 ژانویه 2021

Web site: www.ri-awwb.org

 Email: awwb.pm@gmail.com

Facebook.com/riawwb

Instagram: worldwithoutborder