تظاهرات علیه پناهجویان کمپ موریا واقعی در جزیره لیسبوس یونان

گزارش یکی از فعالین  از موقعیت پناهجویان در جزیره لیسبوس

در ماه اکتبر 2018 گزارشی از اوضاع نابسامان پناهجویان را همراه با تصاویری از شرایط زندگی در کمپ موریا واقع در جزیره لیسبوس یونان را در این وب سایت منتشر کردیم.  پناه جویان این کمپ همچنان در شرایط فوق العاده نامناسبی قرار دارند. گزارش و همچنین اعلامیه  تشکل ما ” مبارزه برای جهانی بدون مرز -افغانستان- ایران” در آن زمان بر شرایط زندگی غیر انسانی، غیر بهداشتی و ناامن بخصوص برای کودکان و زنان که همراه با اذیت و آزار و تهدید به اخراج به ترکیه بود، تاکید گذارد. این اوضاع از آن روز تا بحال نه تنها بهبود نیافته است بلکه وخیم ترهم  شده است. بر تعداد پناهجویان در کمپ افزوده شده است و تعداد بیشتری در جنگلهای اطراف در شرایط بسیار نامناسب تری زندگی می کنند. این مسئله بر مشکلات مردم شهر نیز افزوده است و فشارهایی را بر آنها وارد می کند که مورد سوء استفاده نیروهای دست راستی و فاشیستی قرار گرفته است. نیروهای دست راستی و فاشیستی تلاش می کنند با سازمان دادن تظاهرات ها و اعتراضات، مردم را برعلیه پناهجویان برانگیزانند و نه تنها دودستگی در میان مردم ایجاد کنند همچنین فشارهای بیشتری را بر پناهجویان وارد کنند. این مسئله باعث می شود که دلایل اصلی که باعث مهاجرت های وسیع مردم و جوانان از کشورهای جهان سوم به طرف کشورهای غربی است را پنهان نگاه داشته شوند. آنچه که باعث مهاجرت های وسیع به جانب کشورهای غرب می شود جنگ ها امپریالیستی، و کارکرد اقتصاد سرمایه داری جهانی و حمایت و پشتیبانی از رژیم های مرتجع و ضد مردمی است.  

شرایط زندگی و اذیت و آزارها بر فشارهای روحی به پناهجویان افزوده است. گزارش کوتاه  زیر همراه با تصاویر جدیدی از اوضاع جزیره و کمپ از طرف یکی از فعالین  ” مبارزه برای جهانی بدون مرز” که در کمپ موریا زندگی می کنند به ما ارسال شده است که نشان می دهد برخی از پناهجویان این کمپ علیرغم امکانات کم و محدود همچنان تلاشند که دست به مبارزه متقابل بزنند. “مبارزه برای جهانی بدون مرز –  افغانستان –ایران” :

به روز دوشنبه 20 جنوری در کورس زبان وداخل کمپ اعلان کردند که به روز چهارشنبه یونانی های جزیره لیسبوس علیه پناهنده ها تظاهرات دارند. همان بود که با رابط سازمان تماس گرفته وآنها را در جریان قرار دادیم. آنها هم در اسرع وقت اعلامیه ای را بزبان انگلیسی در این مورد انتشار دادند. وقتی اعلامیه سازمان بدست ما رسید آن را پرنت نموده  در داخل شهر بروی شیشه موتر ها گذاشتیم و در در صفحه اعلانات درب ورودی و داخل کمپ در چند جا ، چسپاندیم.

شرکت کننده های تظاهرات روز چهارشنبه، ساکنین محل ودکانداران بودند. آنها خواستار انتقال ویا اخراج پناهنده ها بودند. خواست آنها این بود که هرچه زودتر از شر ما خلاص شوند.

ما در تلاش بودیم که یک تظاهرات در مقابل برگزار کنیم ولی به ما اجازه ندادند و ما را تهدید به لت و کوب کردند. درین روز کورس زبان بسته بود ودر جریان تظاهرات دروازه ی کمپ بروی ما بسته شده بود. تحت این عنوان که ما نباید بیرون برویم زیرا ممکن است صدمه ببینیم.

اما در روز بعد پنجشنبه به زن های پناهنده ها اجازه ی تظاهرات دادند تظاهرات کننده های زن از داخل کمپ وبیشترآنها افغانستانی بودند. چندنفر خبرنگار یونانی هم آمده بودند که با آنها مصاحبه و از آنها خبر تهیه کردند.  دیری نگذشت که پولیس های زن رسیدند وتظاهرکننده های زن را هم متفرق کردند.

اما در حاشیه این مسئله چند نکته مهم وجود دارد که باید مطرح کنم. اول اینکه  جمعیت کمپ درین روزها به بیست و یک هزار نفر رسیده عده ی زیادی در بیرون از کمپ و داخل جنگل خیمه زده ویا در الونک های چوبی بسر می برند. در نتیجه موقعیت زندگی بسیار نامناسب تر شده است بخصوص برای کسانی که در خارج از کمپ و در این هوای سرد بدون هیچ گونه سرپناهی و یا در خیمه های بدون امکان دیگری بسرمی برند.

دیگر اینکه ما برای پرنت کردن اعلامیه با مشکل روبرو بودیم. یکی از دوستان به دفتر کورس زبان که در شهر لیسبوس قرار دارد مراجعه کرده وازمسئولین  آن جا خواستارپرنت نمودن آن شد. آنها وظیفه دارند تا تمام برگه های مورد ضرورت پناهنده ها را پرنت نمایند اما وقتی اعلامیه را دیده وخواندند اجازه ی پرنت نمودن آن را به ما ندادند.

در نتیجه ما اعلامیه سازمان را از طریق وتسب برای پناهنده ها فرستادیم و از آنها نظرخواهی کردیم و آنهارا برای شرکت در تظاهرات متقابل در داخل کمپ دعوت کردیم ولی به خاطر تهدیدات و نگرانی از عواقب آن عده ی کمی علاقمند مظاهره شدند.

علاوه بر آن مسئولین تلاش می کنند تا جو نامناسب همراه با ترسی را در کمپ در میان پناهنده ها بوجود بیاورند که امکان اعتراض را به حداقل برسانند. در داخل کمپ شایع شده که هر کسی که مظاهره ویا شکایتی کند اخراج و یا زندانی می شود و چانس بیرون رفتن ازین جهنم را بکلی از دست می دهد. از طرف دیگر مردم را آنقدر مصروف نموده اند که فرصت سرخاراندن ندارند آنها تمام روز را در صف غذا وصف حمام ودستشویی می گزرانند. ما درین روز ها در شبانه روز5 ساعت برق داریم وبیشتر مردم درگیر کشیدن کابل برق هستند که اکثرا به دعوا ختم می شود. در کل با حساب کردن همه ی اینها شاید در روز 2 ساعت وقت اضافه داشته باشیم. عده ی کمی سازمان را می شناسند بسیاری به فکر فرار از این برزخ اند. در حالیکه یک راه مهم برای بیرون آمدن از این برزخ سکوت نکردن و اعتراض نسبت به این شرایط است. در آن صورت است که مسئولین نمی توانند به راحتی با ایجاد ترس و وحشت در میان پناهجویان به کار خود ادامه دهند. بدون شک فاش شدن این تضییقات علیه پناهجویان و انعکاس آن هر چه وسیعتر در میان مردم محلی و مردم دنیا خیلی مهم است. خوشبختانه تظاهرات زن ها برگذار شد و تاثیرات خوب و مثبتی گذارد، حداقل توجه برخی خبرنگاران را به خود جلب کرد. ما از همه  می ، در کنار ما بایستند و صدای ما را به گوش جهانیان برسانند.

مبارزه برای جهانی بدون مرز ( افغانستان – ایران)

  ٢ فوریه  ٢۰٢۰

Web site: www.ri-awwb.org

email.awwb.pm@gmail.com

Facebook.com/riawwb