گزارشی از تظاهرات در سی‌امین سالگرد قتل عام زندانیان سیاسی توسط رژیم جمهوری اسلامی
۳۰ سال است که از قتل عام هزاران زندانی سیاسی توسط رژیم جمهوری اسلامی می گذرد. این قتل عام در تابستان ۱۳۶۷ بدنبال اعدام و کشتار دهها هزار نفر از انقلابیونی که برای رهایی از ستم و استثمار می جنگیدند و آرمان های جهانی دیگر و رهایی بشریت را در سر داشتند و برای آن تا آخرین دم و آخرین نفس مبارزه کردند، صورت گرفت. مرتجعین به این قتل عام جنایتکارانه متوسل شدند با این خیال باطل تا نهال آزادی و رهایی و مبارزه برای جهانی دیگر را بخشکانند. اما دادگاههای چند دقیقه ای و چند ثانیه ای، اعدامهای مخفیانه بدون اعلام آن حتی به نزدیکان و خانواده، دفن های شبانه، گورهای دسته جمعی، توطئه سکوت سردمداران رژیم و امپریالیستها و محافل بین المللی نتوانست این جنایت بشری را برای همیشه بپوشاند. مبارزات خانواده جانباختگان و نیروهای انقلابی برای افشای این جنایت بشری، این جنایت علیه بهترین و آگاهترین دختران و پسران جامعه ای که در دست نیروهای مرتجع مذهبی به گروگان گرفته شده است، پرده از آن برداشت. و توطئه سکوت محافل بین المللی را نیز برملا کرد.
اما همچنان بسیاری از حقایق این جنایت همچنان نا روشن باقی مانده است که باید برای افشای آن مبارزه کرد، و آنرا در مسیر سرنگونی رژیم مرتجع و پوسیده ای بکار برد.
به همین دلیل ما نیز در تظاهراتی که در ۱۵ سپتامبر در مقابل سفارت جمهوری اسلامی در لندن بنا به پیشنهاد فعالین کارزار زنان در انگلستان و سپس بطور مشترک توسط این نیرو و بقیه نیروهای مبارز ضد رژیم ایرانی برگزار شد شرکت کردیم. تظاهر کنندگان با شعارهای خود قتل عام زندانیان سیاسی سالهای ۶۰ را محکوم کرده و اعلام کردند که ما این جنایات را نه فراموش خواهیم کرد و نه خواهیم بخشید. آنها همچنین شعارهایی در محکوم کردن سیاستهای زن ستیزانه رژیم و شعارهایی در دفاع از زندانیان سیاسی و ملیت های تحت ستم و تاکید بر سرنگونی انقلابی جمهوری اسلامی سر دادند.
سپس تظاهر کنندگان در حالیکه شعارهای خود را در محکوم کردن جنایات جمهوری اسلامی و در دفاع از مردم تحت ستم فریاد می زدند، به طرف کنسولگری جمهوری اسلامی حرکت کردند، در مقابل کنسولگری پیام هایی از جانب فعالین ایراد شد که نشان تنفر تظاهر کنندگان از جمهوری اسلامی و جنایات ضد مردمی آن بود. آنگاه فعالین کارزار ضد خشونت و سازمان زنان هشت مارس یک روسری به مثابه سمبل حجاب اجباری یا همان سمبل اسارت زنان در مقابل کنسول گری به آتش کشیدند که مورد استقبال تظاهر کنندگان قرار گرفت.
این تظاهرات در یاد بود قهرمانانیکه که جان دادند اما تسلیم نشدند، جان دادند تا درس زندگی به دیگران دهند در ساعت سه بعدازظهر پایان یافت، اما خشمی که این جنایات در دل ما و هزاران هزار مبارز آزادیخواه برافکنده است هر گز پایان نخواهند یافت و آتش این خشم هرگز خاموش نخواهد شد. و بدون شک این خشم به نیرویی برای سرنگونی مرتجعین جمهوری اسلامی و نابودی امپریالیسم مبدل خواهد شد و تلاش ما این خواهد بود تا آنار در مسیر مبارزه برای جهانی بدون مرز که در جهانی بدون ستم و استثمار واقعیت خواهد یافت قرار گیرد.
