تصرف وحشیانه غزنی توسط طالبان و برخورد نیروهای اشغالگر و مزدورانشان
اشرف غنی رئیس جمهور دولت اسلامی افغانستان بروز یکشنبه ۱۹ اگست (روز استقلال افغانستان از انگلیس که توسط امان الله خان، اعلام شد) آتش بس «مشروط» را با طالبان اعلام نمود. مشروط به این معنی که نیروهای مسلح افغانستان اجازه جنگ وپیشروی درمواضع طالبان را ندارند واگر مورد حمله وهجوم طالبان قرار گرفتند می توانند از خود دفاع نمایند. آتش بس با طالبان درحالی صورت می گیرد که هنوز خون نوجوانان عملیات انتحاری دشت برچی روز چهارشنبه ۱۵ اگست، نخشکیده وقطرات خون ریخته شده ۴۸ جان باخته و۶۸ زخم برداشته ی دختر وپسر نوجوان که مشغول آموزش برای آمادگی امتحان کنکور بودند در ودیوار این آموزشگاه را پوشانده است.
آیا واقعا این آتش بس قدمی به سوی صلح و آرامش برای مردم افغانستان خواهد بود؟ در این مورد جای شک و تردید بسیاری موجود است. در واقع هیچ یک از طرفین موضوع صلح و رهایی مردم از جنگ و خونریزی را در نظر ندارند بلکه هدفشان منافع خود است و در صددند تا موقعیت جنگی خود را تقویت کنند. از یک طرف حکومت غنی در صدد است تا خود را از این موقعیت ضعف و خواری برهاند و از طرف دیگر این آتش بس برای طالبان فرصت می دهد تا نیروهای شان را جمع وجور نموده وتجدید قوا نمایند و دست آنها را برای پیشروی وکشتار بیشتر مردم افغانستان باز می گذارد. این آتش بس از روز دوشنبه که روز عرفه و روز قبل از عید قربان است، آغاز شده وبه مدت سه ماه برقرار خواهد بود.
وحشی گری طالبان بعد از آنکه این نیرو در همین اواخر شهرغزنی را به تصرف خود درآورد، بیش از پیش مشخص شد. شهر غزنی که به اصطلاح یکی از مراکز «فرهنگی جهان اسلام» از طرف این نیروها شناخته می شود درهفته ی پیش توسط طالبان به خاک و خون کشیده شده و در نتیجه جسد دهها نفر از نیروهای طرفین و همچنین بسیاری از مردم بی دفاع در گوشه وکناراین شهر بر روی زمین افکنده شده بود. صدای شیون مردم تحت ستم، اطفال، نوجوان، زن و مرد و مادران وپدران پیر در فضای این شهر پیچیده است؛ اما این صدا را هرگز گوش اشغالگر امریکایی و دولت اشرف غنی مزدور نخواهند شنید.
تصرف غزنی واقعه دهشتناک سازمان یافته ای بود که درسحرگاه روز جمعه ۱۰ـ اگست توسط طالبان اتفاق افتاد. این نیروهای وابسته و ضد ملی که از چند ماه به این طرف دهات وقصبات اطراف این شهر را درتصرف خود داشتند از سه جناح مختلف به شهر غزنی حمله نموده و آنرا به تصرف خود درآوردند. تصرف این شهر توسط طالبان چهار روز به طول انجامید ودرین مدت تلفات وخسارات جانی ومالی زیادی به مردم شهر وارد گردید. به اساس گزارش های منابع دولتی و رسانه های خبری ۱۴۰ سرباز و ۳۰۰ طالب کشته شدند و ۶۰ غیر نظامی قربانی جنگ میان دو نیروی ارتجاعی شدند. تلفات مالی این رویداد را وزارت تجارت افغانستان ۵۰ میلیون دالر تخمین زده است. تخریب ساختمان ها و دوایر دولتی، غارت و تخریب فروشگاه ها و منازل مردم وازبین رفتن زیرساخت های مخابراتی و تاسیسات خدمات مانند آب و برق از خساراتی اند که جبران آن زمان طولانی را دربر خواهد گرفت. بگفته ی اهالی محل بسیاری از فروشگاهها بخصوص زرگری ها و صرافی ها وخانه های مردم که امتعه ارزش مندی درآن وجود داشت توسط طالبان غارت وچپاول گردید وسپس به آتش کشیده شد.
ولایت (استان)غزنى، يکى از ولايات مهم و مرکزى افغانستان است که بیش از یک میلیون نفر جمعیت دارد. این ولایت در ١٤٥کيلومترى کابل و در امتداد شاهراه کابل- کندهار واقع است؛ ولايات ميدان وردک و باميان در طرف شمال؛ ولايات پکتيا، پکتيکا و لوگر در سمت شرق؛ زابل به طرف جنوب؛ و ولايات ارزگان و دايکندى در غرب آن قرار دارد. ولايت غزنى، به اساس توزيع ادارى، داراى ۱۹ ولسوالى (شهرستان) است که عبارت اند از:
مرکزغزنى، اندر، مقر، قره باغ، گيلان، واغظ، گيرو، ده يک، ناور، جاغورى، مالستان، رشيدان، آب بند، خوگيانى، ناوه، جغتو، زنخان، اجرستان و خواجه عمرى.
هرچند که اکثر ساکنين ولايت غزنى را سه قوم اصلی پشتون، هزاره و تاجیک تشکيل ميدهند؛ در عين حال اقوام کوچک ديگرى از قبيل بيات، سادات، و تعدادى محدود خانواده هايې از قوم هندو (درمرکز شهر غزنى)، سکونت دارند؛ داعش و بخصوص طالبان از نفوذ نسبتا قابل توجهی در میان جمعیت پشتونها برخوردار است.
براساس اطلاعاتی که ازطریق رسانه ها منتشر گردیده، محاصره ی شهر غزنی از چند ماه به این طرف تنگتر و نفوذ وگسترش نیروهای آنها رو به افزایش بوده است. مقامات دولتی وارگ ریاست جمهوری هشدارهای مکرر مبنی بر حمله واشغال شهر توسط طالبان را نادیده گرفته و به آن وقعی ننهادند وزمانیکه حمله صورت گرفت آن را جدی نگرفته وزمینه ساز این کشتارو جنایات هولناک شدند.
وقایع اندوه‌بار شهر غزنی و کشتار هولناک مردم و تخریب گسترده شهر و به آتش کشیدن دارو ندار زندگی مردم، لکه ننگ دیگری در تاریخ جنگ‌های افغانستان می باشد. ابعاد جنایت در غزنی بسیار گسترده تر از آن است که توسط خبرگزاری ها گزارش شده است چرا که به دلیل قطع کلیه ارتباطات و تماس، عمق فاجعه بعدها نمایان خواهد شد. رویدادهای خونین و جنگ ظالمانه در غزنی توسط بنیادگرایان طالبان یاد آور تباهی و ویرانی شهرهای عراق و سوریه توسط بنیاد گرایان داعش می باشد. بر طبق برخی گزارش ها نیروهای ارتش در مقابل تهاجم طالبان مقاومت چندانی از خود نشان نداده و اگر مقاومتی هم از طرف نیروهای دولتی وجود داشته بیشتر از طرف نیروهای پلیس بوده است. سکوت وبی طرفی نیروهای اشغالگر وتاخیر درارسال نیروی کمکی دولت مزدور این پرسش را ایجاد کرده است که چرا و چه معامله هایی در پشت رخداد های جنگ غزنی وجود داشته است. جنگ و تهاجم در غزنی در آستانه آتش بسی صورت گرفت که یک هفته بعد از آن توسط اشرف غنی اعلام گردید. نیروهای طالبان دربیرون شهرغزنی دربرابر پیشروی نیروهای دولتی همچنان ایستادگی میکنند. نیروهای اشغالگر ودولت مزدور که چنین شرایطی را برای مردم افغانستان آفریده اند باز هم چانس نفس تازه کردن به آنها می دهند تا تجدید قوا نموده و دوباره بجان مردم تحت ستم افغانستان بیفتند.
آشتی نیروهای اشغالگر و اشرف غنی مزدوربا طالبان ناشی از خصومت دیرینه آنها با مردم است. مردمی که بیش از چهل سال است که خون می دهند و لحظه ی آرام ندارند.
این واقعیت ماهیت اشغالگران و رژیم مزدور آنها را نشان می دهد که نه تنها ادعای دمکراسی و رهایی زنان پوچ بود بلکه ادعای از بین بردن طالبان نیز بی اساس بود و در این مدت عملا آنها را تقویت کرده اند. جنگ و کشت و کشتار و هزاران عملیات انتحاری و انفجاری در این مدت دهها هزار مردم بی گناه را به خاک و خون کشانده است. شرایطی به وجود آمده است که مردم افغانستان همچنان بعد از ۱۷ سال در زیر جنگ میان دو نیروی پوسیده امپریالیستی و نیروهای مزدورشان از یک طرف و نیروهای بنیادگرای مرتجع مذهبی طالبان و داعش از طرف دیگر گیر افتاده اند.
مردم ولایت غزنی و دیگر ولایات کشور باید به این نتیجه برسند که نیروهای اشغالگر ودولت مزدور، جهادی ها، طالبان وداعش دشمنان قسم خورده ی آنها بوده وهمواره از قِبل آن هاسود و منافع خود را کمایی می نمایند.
تا وقتی که این فلاکتی که دامنگیر تمام مردم افغانستان شده شناخته نشود واتحاد وهمآهنگی مردم علیه کلیه نیروهای ارتجاعی ایجاد نگردیده باشد که بتوانند تحت یک نیروی مردمی، مناسبات حاکم و تحت سلطه را واژگون کنند، مردم افغانستان همچنان قربانی این نیروهای ددمنش، خواهند بود.