ایران به کدام سو می رود؟

در زیر نامه ای از یک دوست افغانستانی را می خوانید که بعد از گفتگویش با یک مهاجر ایرانی که به تازگی سفری به ایران داشته است نوشته و به ما ارسال کرده است:

آیا ایران به سوی انقلاب و به سوی تغییر بنیادی وانقلابی می رود؟ مردم تنفر خود را از رژیم جمهوری اسلامی نشان داده و می دهند. تنفر مردم در روحیه واحساسات خورد وبزرگ ، پیروجوان این سرزمین به وضوح پیداست.

دوست ایرانی تبارم که پیش از قیام مردم به ایران رفته بود و به روز جمعه ۲۶ جنوری برگشته شدیدا متاثر ازین جریان است. او شصت ساله است وشاهد انقلاب ۵۷ ایران بوده است.

او قیام وجوشش پرخروش مردم ایران را مشابه انقلاب ۵۷ می داند. او از شجاعت مردم ، از جرئت وشهامت آنها، تعریف می کند. او وقتی از شرکت وسیع وسرتاسری مردم درتهران بزرگ سخن می گوید ، چهره اش شاداب است ، روحیه اش بشاش وحکایت از تغییربنیادی، دارد.

ده سال است که او را می شناسم. از چند سال به این طرف هر سال به ایران می رود ودو سه هفته ای را در تهران وحومه می گذراند. من تا به حال هیچگاه او را اینقدر خوشحال ندیده بودم

او همیشه از شرایط بد زندگی ، خشونت روزافزون وسرکوب همیشگی مردم توسط دولت می گفت. زمانی نیز طرفداری از جنبش سبز می کرد ولی بعد ها واقعیت آن جریان را فهمید و می گفت همه دزد وخائن اند.

ولی این بار فرق می کند. از صحبت هایش بوی انقلاب و بوی تغییر روحیه مردم به وضاحت پیداست. او گروپها ودسته هایی را در ساعات مختلف روز وشب دیده که دردیوار های منازل شعار های پرشور می نوشتند. می گوید درودیوار شهر پر ازشعار بود، جوانان پرشوری که در تظاهرات ها شرکت می کردند از طرف همه ی مردم پشتیبانی می شدند. درآن روز ها صحبت از انقلاب سرتاسری، پیام هر انجمن بود.

وقتی از او پرسیدم : حالا که دولت بر وضعیت مسلط شده چه اتفاقی افتاده است؟ می گوید دولت توانست عده ی را دستگیر وزندانی کند ؛ ولی هیچوقت نمی تواند روحیه مردم را تصرف ویا تغییر دهد. روحیه انقلابی بوجود آمده ، تنفر مردم از رژیم خروشان شده ، جرئت مردم عمیق گردیده ، مردم بزدلی وترس نیروهای دولتی را تجربه نموده اند. مهار مردم برای دولت بسیار سخت تر شده است.

دولت از ترس ادامه قیام قیمت بیشتر مواد اولیه را پایین آورد. کوشش دارد تا مردم را بخرد؛ ولی به نظر نمی رسد که مردم قصد کوتاه آمدن داشته باشند ودیگر فریب حکومت مذهبیونی که مردم را به فقر و فلاکت کشانده اند،  بخورند.

از دوست مان به خاطر ارسال این نامه تشکر می کنیم. این نشان دهنده این مسئله است که توده های مردم بپا خاسته اند و تاثیراتش بر همه اقشار جامعه پیداست. این خیزش شور وهیجانی فوق العاده را باعث شده است. هر چند که برای انقلاب اجتماعی که باعث دگرگونی های بنیادی در جامعه شود و جامعه ای بدون ستم و استثمار در پی آن ساخته شود، به سازماندهی و رهبری جنبش توده های مردم برای چنان انقلابی ضروری است. بدون شک این خیزش شرایط را برای چنین سازماندهی بیش از هر زمان دیگر فراهم کرده است. پس بیاییم بخاطر چنین تغییرات بنیادی که کل جامعه بغیر قشر استثمارگر و عمال آنها از آن بهره مند خواهند گشت، باهم تلاش کنیم. بیاییم از خیزش حمایت کنیم و برای پیش بردن آن درچنان مسیری سازمان یابیم . سازماندهی توده های وسیع علیه ستم و استثمار. مهاجرین و پناهجویان نیز می توانند و باید سهمی در چنین مسیری نقش بازی کنند. از خیزش مردمی علیه ستم و استثمار و جنایات جمهوری اسلامی متحد شویم.